ÜZGÜNÜM

                         

                     Her gün ki gibi bir günü yastık altı etmeye hazırlanıyorum yine sıradan ve yorgun. Evdeki sessizliğin arasına haince sızan bulaşık makinesinin kapatma düğmesine dokunasım var ama gönüllü değilim. Uzun zamandır izlemekten vazgeçtiğimiz, giderek pinokyoya daha çok benzeyen televizyonumuzun yerini alan İnternet sayfalarını karıştırıp, görmek istediğim sayfaların aralarında dolaşıyorum. Ağırlaşan omuzlarımı dik tutma çabalarım boşuna,  son havadis gazetelerinde yazanları okurken paylaş beğen kutucukları arasında mekik dokuyor ellerim.
                    
Üzgünüm çok üzgünüm.... 
   
                    Ne yazsam ne kadarını yazsam anlatamayacağım kadar derin,
                    Ederi var artık paha biçemediğimiz güzelliklerin,
                    İnsanın ederi var.
                    Satılık haysiyetler, 
                    Markalı şahsiyetler, 
                    Yalanı doğru yapan kalemler var. 
                    Ne yazsam ne kadarını yazsam anlatamayacağım kadar serin...
                    Doğrunun yolunu kesiyorlar güpegündüz.
                    Delilerin cesareti çalındı,
                    Sopaları alındı ellerinden.
                    Gulyabani hortladı...biz uyurken 
                    Ne yazsam ne kadarını yazsam anlatamayacağım kadar keskin....
                    Bıçak sırtı günlere bileniyor zaman 
                    Çıkmaz sokaklarda öfkeler birikiyor.
                    Alçakların bey olduğu sofralarda, 
                    Yiğitlerin türküsü dinleniyor.
                    Ne yazsam ne kadarını yazsam ar çatlaksa doğuştan, 
                    ne kelime ne de cümle    
                    yetmiyor.......
                    
                    
                                                                                           Evren Temel     00:27     Salı
                    
                     
                    

                    
                     
                     
                                            

                   

         

GÜNAYDIN.....

        Günaydın....
        Gecenin yarenliğinde kelimeleri birleştirmek istesem de, ziyaretime erken gelmiş uykunun azizliğine uğradım sessizce.
        Günaydınlar telaşlarıyla gelir her zaman, koşuşturmaların peş peşe sıralandığı, programların 
öncesin de yapıldığı, tüm gün isteseniz de istemeseniz de sizinle arkadaşlık edecek bir telaşa dönüşür.
Toplantılar, okul, iş, ödenecek faturalar, yemek menüsü, kahve için söz verilmiş öğleden sonra, sıkı bir idman gerektiren hastane koridorları mesela. Akşam üstleri rehaveti, yorgunlukla kol kola bizi evlerimize bırakmak için sırasını bekler. Artık günün biriktirdiği bütün sırların tek tek kapı ardlarına 
saklanma zamanları gelmiştir. Ne kadarının kurulan sofralarda konuşulacağına yürek ve mantık beraber karar verir. Paylaşılması gereken odaların dağılımı yapılmıştır çoktan. Demli bir bardak çayın yada sade bir kahvenin yanında alınacak bir doz dizi, film veya hararetli bir sohbet yoksa, biraz daha siz olmanıza fırsat verir saat, çocuğunuzla bir masal okumaya ve yeni bir günaydına hazırlanmak için iyi geceler denir.
        İşte ben tamda gece yarısı mayhoşluğunda terk edemediğim şekerli kahvemin yanına kelimelerimi çağırırım  sesi kısılmış bir ıslıkla. Gece, hele bide yıldızlı değilse ayın şavkı vurmamışsa bir tepenin üstüne, ayaza kesmişse vay kalemin haline.....
       Gece başkadır, sırdır, yorgundur, şerdir takma adı bakamadığın aynadır.
       Gece insandır kiri bir pamuğa bulaşmış makyajdır.
       



       Kelimeler Kelimeler
       Kurduğum cümleler de saklı bir ben.
       Naftalin kokuyor sandığımda,
       Eksik düğmeli ceketler......

          Paylaştıklarımız kadar sevmiştik birbirimizi, paylaşamadık larımız kadar kopmuştuk işte demiştim denemelerimin birinde. Biriktirdiğim onca duygunun dışa vurumuydu kalemimin ucundan kağıda dökülenler. Sınırlarını benim belirlediğim ve içine neyi hayal edersem, tutunduğum gerçeklerin ne kadarını eklemek istersem o kadarını serpiştirdiğim, kimi zaman kasvetli kimi zaman deniz kokan kimi zaman kuşların eşlik ettiği ne zaman başladığını bildiğim ve biteceği günü asla kestiremediğim bir yol.....

       Çoğu zaman kalemim kadar güzel konuşamam ben, kimsesiz kalan kelimeler arda arda sıralanırken boşluğa, ellerimle ağzımı kapatıp durduramam. Anlamını ses tellerinde yitiren  bir cümlenin hazin sonu yazar konuşma bittiğinde ....Bazen olağandan çok uzak bir fikre,bazen bir kelimeyi olmadık bir biçime dönüştürdüğü şiirler olur, beyaz bir kağıdın peşine düşeriz gecenin bir vaktinde. 

      Yolunuz düşerse sessiz bir satır yığınına,

       Ben kalemim bekleriz.......